Uprzejmie informujemy, że w związku z pracami technicznymi, w niedzielę 28 kwietnia od godziny 15:00 do godziny 18:00 nie będzie dostępny serwis Biuletyn Informacji Publicznej Rzecznika Praw Obywatelskich. Przepraszamy za utrudnienia.
Rzecznik dostrzega, że problematyka prawna i światopoglądowa dotycząca osób LGBT jest przedmiotem debaty publicznej. Jej uczestnikami mogą być społeczności lokalne, a także organy jednostek samorządu terytorialnego. Nie może ona jednak być prowadzona w formach niezgodnych ze współczesnymi standardami ochrony praw człowieka, w szczególności skutkujących naruszeniem godności człowieka i dyskryminacją.
Tzw. uchwały o przeciwdziałaniu „ideologii LGBT” przekraczają granice debaty publicznej, prowadząc do naruszenia przepisów Konstytucji, prawa międzynarodowego oraz prawa UE. Jest to jednoznacznie potwierdzone orzecznictwem sądów administracyjnych, a także stanowiskami organów Unii Europejskiej i Rady Europy.
Zawarte w tych uchwałach sformułowania prowadzą do stygmatyzacji i tworzą atmosferę wykluczenia osób LGBT ze społeczności lokalnych, powodują poczucie zaniepokojenia – a wręcz poniżenia i upokorzenia – po stronie tych osób, a także wywołują realne skutki prawne (zwłaszcza w obszarze możliwości absorpcji środków unijnych). Uchwały, o których mowa, mogą także sprzyjać aktom nienawiści wobec osób LGBT.
28 czerwca 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że samorządowe uchwały "anty-LGBT" podjęto bez podstawy prawnej i są one nieważne z powodu rażącego naruszenia prawa.
Po tym wyroku, 29 listopada 2022 r. RPO ponownie zwrócił się do wszystkich jednostek, w których nadal takie uchwały obowiązywały. W pismach do 24 gmin i 12 powiatów Rzecznik wskazał, że organy władzy publicznej powinny uwzględnić dokonaną przez sądy administracyjne ocenę prawną tych uchwał. Po tym część samorządów uchyliła dyskryminujące uchwały lub je zmodyfikowała (30 jednostek). Inne podtrzymały swe stanowiska
Wobec tego od lipca do września 2023 r. Rzecznik zaskarżył:
Wnosząc o stwierdzenie nieważności tych poszczególnych uchwał, Marcin Wiącek zarzuca im:
W 2020 r. RPO zwrócił się do wszystkich organów jednostek samorządu terytorialnego, które wydały uchwały przeciwko „ideologii LGBT" oraz do Minister ds. Funduszy i Polityki Regionalnej. Wskazał na kwestię zgodności wydatkowania funduszy unijnych z zasadą niedyskryminacji. W odpowiedzi wójt Gminy Tuszów Narodowy stwierdził, że „wycofanie stanowiska o «Przeciwdziałaniu ideologii LGBT» oznaczałoby opowiedzenie się po stronie tęczowej zarazy, jaką jest wspomniana diaboliczna ideologia i wyrażenie zgody na demoralizację młodego pokolenia począwszy od przedszkola”.
Wcześniej Rzecznik skierował do wojewódzkich sądów administracyjnych dziewięć skarg na uchwały. Wszystkie zostały uznane za podjęte bez podstawy prawnej i nieważne z powodu rażącego naruszenia prawa.
Sądy nie miały wątpliwości, że uchwały dyskryminują konkretne osoby i stwarzają wokół nich wrogą, uwłaczającą i zastraszającą atmosferę, co może powodować ryzyko przemocy wobec tych osób. Podkreślały, że nikt, ze względu na swoją orientację seksualną i tożsamość płciową nie może być dyskryminowany przez władze publiczne, a podejmując tego rodzaju uchwały, jednostki samorządu terytorialnego w istocie nawoływały do nieprzestrzegania prawa powszechnie obowiązującego.
28 czerwca 2022 r. NSA oddalił skargi kasacyjne od czterech wyroków WSA. W październiku 2023 r. rozpatrzy kolejne.
W pismach procesowym do WSA Rzecznik przedstawia obszerną argumentację prawną. Przytacza m.in. stanowisko sądów administracyjnych, które jest aktualne.
Wskazuje, że zgodnie z art. 7 Konstytucji RP organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Zaskarżone uchwały są aktem wydanym bez podstawy prawnej. Przytacza stanowisko WSA w Rzeszowie ze skargi RPO na uchwały Rady Gminy Niebylec. W wyroku podkreślono: „W ustawie o samorządzie gminnym, ani też w innym akcie prawa powszechnie obowiązującego rangi ustawowej nie ma przepisu, który uprawniałby radę gminy do zajmowania ogólnego stanowiska w zakresie stosowania prawa, ani generalnej interpretacji prawnej. W takiej sytuacji uchwała powinna wskazywać na szczególną normę kompetencyjną upoważniającą organ do jej podjęcia, a takiej brak".
W uchwale zamieszczono nakazy lub zakazy działania wobec organu wykonawczego gminy oraz dyrektorów prowadzonych przez gminę szkół. Świadczy o tym np. fragment wskazujący na brak zgody na „sprzeczne z prawem instalowanie funkcjonariuszy politycznej poprawności w szkołach (tzw. latarników) oraz zobowiązanie do ochrony uczniów i zrobienia wszystkiego, aby do szkół nie miały wstępu osoby zainteresowane wczesną seksualizacją polskich dzieci w myśl tzw. standardów Światowej Organizacji Zdrowia (WHO)".
Uchwała nie jest zatem wyłączne apelem czy wyrażeniem poglądu. Intencją jej twórców było wywołanie określonego skutku w działaniach instytucji gminy. A deklaracje określonych działań dotyczą wszystkich szkół, nie tylko prowadzonych przez gminę, co może być odczytane jako próba ingerencji w funkcjonowanie podmiotów prywatnych. W konsekwencji należy uznać, że uchwała wykracza poza zakres zadań gminy.
Ponadto uchwała ingeruje w prawa i wolności jednostek - prawo do życia prywatnego i wolność wypowiedzi osób LGBT, a także prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami, prawo do nauki oraz prawo do nauczania. Stanowi tym samym ograniczenie konstytucyjnych praw gwarantowanych przez art. 47, art. 48, art. 54 ust. 1, art. 70 ust. 1 i art. 73 Konstytucji.
Konstytucja RP w art. 32 stanowi, że wszyscy są wobec prawa równi i wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny. Nie ulega jednak wątpliwości, że zakaz dyskryminacji obejmuje takie cechy osobiste jak orientacja seksualna i tożsamość płciowa.
Z wyroków ws. takich uchwał wynika, że sformułowanie „ideologia LGBT" nie oznacza wyłącznie poglądów prezentowanych przez niektóre organizacje pozarządowe czy środowiska polityczne, lecz odnosi się do osób wyróżnionych ze względu na cechę osobistą, tj. orientację seksualną lub tożsamość płciową. Skoro tak, to stwierdzenia mówiące o „powstrzymaniu" czy „wolności od" tzw. ideologii LGBT należy rozumieć jako próbę co najmniej symbolicznego wykluczenia ze wspólnoty samorządowej osób LGBT. Jest to oczywisty przykład zróżnicowania ludzi ze względu na ich cechę osobistą, a więc dyskryminacji.
Uchwała może być źródłem uzasadnionych obaw ze strony mieszkańców gminy, identyfikujących się jako osoby LGBT - niepewnych, jakie skutki zaskarżona uchwała będzie miała dla ich sytuacji faktycznej i prawnej. Stworzenie tego typu atmosfery wykluczenia w ramach wspólnoty samorządowej - opartego wyłącznie na cechach osobistych człowieka (orientacji seksualnej i tożsamości płciowej) - jest naruszeniem zakazu dyskryminacji.
Zgodnie z art. 30 Konstytucji, przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz. W myśl art. 47 Konstytucji każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym. Prawo do prywatności oznacza obowiązek poszanowania tożsamości jednostki - w tym orientacji seksualnej i tożsamości płciowej.
Skoro organ gminy zadeklarował, że gmina ta ma stać się wolna od „ideologii LGBT", to zamieszkujące ją osoby nieheteronormatywne i transpłciowe mogą odczuwać uzasadnioną obawę, że ujawnienie ich orientacji i tożsamości spotka się z negatywnymi konsekwencjami w ramach społeczności lokalnej, w której żyją.
Uchwała narusza zasadę ochrony godności człowieka, a także w niedopuszczalny sposób ogranicza prawo do ochrony życia prywatnego, czci i dobrego imienia, a także wolność wypowiedzi oraz nakaz zapewnienia przez władze publiczne RP swobody wyrażania przekonań światopoglądowych w życiu publicznym.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 ToFUE każdy obywatel UE ma prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich. Ograniczeniem tej swobody są przepisy mogące powstrzymać w sposób nieuzasadniony i zniechęcić obywatela Unii do przebywania w innych państwach członkowskich lub działać odstraszająco albo czynić mniej atrakcyjnym korzystanie z tej swobody.
RPO przypomina o działaniach UE, polegających na wstrzymaniu wypłat środków unijnych, a także cofaniu przez Komisję Europejską dofinansowania tym jednostkom samorządu terytorialnego, które nie uchyliły uchwał „przeciwko ideologii LGBT", i wprowadzenia do Umowy Partnerstwa dla Realizacji Polityki Spójności 2021-2027 w Polsce z 30 czerwca 2022 r. zapisu zakazującego finansowego wspierania samorządów, które nie przestrzegają unijnych zasad niedyskryminacji.
Komisja Europejska podjęła konkretne środki w celu weryfikacji, czy fundusze UE są wydatkowane zgodnie z horyzontalną zasadą niedyskryminacji w polskich samorządach, które przyjęły uchwały dyskryminujące osoby LGBT. W piśmie z 27 maja 2020 r. Dyrektorzy Generalni ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego oraz ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej wskazali, że uchwały te są sprzeczne z wartościami określonymi w art. 2 TUE oraz mogą naruszać zakaz dyskryminacji i molestowania ze względu na orientację seksualną w zatrudnieniu.
13 lutego 2023 r. RPO spytał Ministra Funduszy i Polityki Regionalnej, jakie działania podejmuje w celu weryfikacji zgodności wydatkowania funduszy unijnych przez jednostki samorządu terytorialnego z horyzontalną zasadą równego traktowania i niedyskryminacji.
W odpowiedzi resort podkreślił, że niezwykle istotne jest zapewnienie przestrzegania przez wszystkich beneficjentów funduszy europejskich warunku ujętego w Umowie Partnerstwa, zgodnie z którym: „Wsparcie polityki spójności będzie udzielane wyłącznie projektom i beneficjentom, którzy przestrzegają przepisów antydyskryminacyjnych, o których mowa w art. 9 ust. 3 Rozporządzenia PE i Rady nr 2021/1060". Minister wskazał, że „chcąc zapewnić jednolite podejście do kwestii niedyskryminacji na etapie oceny wniosków o dofinansowanie we wszystkich programach krajowych i regionalnych, MFiPR prowadzi obecnie prace nad sformułowaniem horyzontalnego kryterium wyboru projektów dotyczących niedyskryminacji, którego spełnienie byłoby warunkiem koniecznym do uzyskania dofinansowania projektu ze środków europejskich".
W sprawie uchwały Rady Miejskiej w Kocku pełnomocnik organu uznał skargę i podzielił argumentację RPO. W odpowiedziach na skargi RPO rada powiatów w Świdniku i Gminy Zakrzówek wniosły o nieuwzględnienie stanowiska Rzecznika.
WSA stwierdził zasadność skarg Rzecznika. W ustnych motywach rozstrzygnięć podkreślono, że uchwały zostały podjęte bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa. Sąd zgodził się z RPO, że te akty prawne były uchwałami, a ich nazwy „oświadczenie” lub „stanowisko” nie mają jakiegokolwiek znaczenia dla dopuszczalności kontroli ich legalności przez WSA.
Sąd zwrócił uwagę, że uchwały o tożsamej treści były już przedmiotem orzekania wojewódzkich sądów administracyjnych oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, a WSA w Lublinie podziela dotychczasowe orzecznictwo.
Zgodził się zatem z zarzutami skarg RPO, że uchwały zawierają elementy władcze, co wynika z ich postanowień, a przyjmujące je organy przekroczyły swoje kompetencje. Sąd powołał się również na zasadę legalizmu wyrażoną w art. 7 Konstytucji RP, zgodnie z którą organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.
W ustnych motywach wskazano, że uchwały miały charakter dyskryminujący wobec osób LGBT ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową. Sąd podkreślił, że „ideologią nie można nazywać ludzi”. Uchwały dotyczyły i dotykały osób, a nie abstrakcyjnego i niezdefiniowanego pojęcia „ideologii LGBT”. Skrót LGBT odnosi się do ludzi – osób o określonej orientacji seksualnej i tożsamości płciowej - którzy mogą przejawiać różne poglądy i postawy.
XI.505.2.2023 XI.505.9.2023 XI.505.6.2023 XI.505.8.2023 XI.505.7.2023 XI.505.5.2023
