Uprzejmie informujemy, że w związku z pracami technicznymi, w niedzielę 30 czerwca od godziny 15:00 do godziny 18:00 nie będzie dostępny serwis Biuletyn Informacji Publicznej Rzecznika Praw Obywatelskich. Przepraszamy za utrudnienia.
Z informacji, które docierają do RPO wynika, że Rzecznik Praw Pacjenta zajmuje stanowisko, iż wnioski osób pozbawionych wolności leżą poza kompetencjami ustawowymi urzędu RPP. Uważa on, że powinny one być rozpatrywane na drodze skargowej określonej w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 14 września 2022 r. w sprawie sposobów załatwiania wniosków, skarg i próśb osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. poz. 1960).
Zastępca RPO Wojciech Brzozowski zwrócił się w tej sprawie również do rzecznika praw pacjenta Bartłomieja Chmielowca i poprosił o odniesienie się do tego zagadnienia.
W odpowiedzi RPP przedstawił stanowisko, że prawa pacjenta, o których mowa w ustawie z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, nie są tożsame z prawami osób pozbawionych wolności bądź tymczasowo aresztowanych. Są one niekiedy ograniczone lub odmienny jest zakres przedmiotu ich ochrony. Wskazał, że skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności nie przysługuje prawo wyboru lekarza i pielęgniarki ambulatorium z izbą chorych, czy też lekarza podstawowej opieki zdrowotnej.
Zwrócił uwagę, że zgodnie z ustawą o Służbie Więziennej, zapewnienie osobom skazanym na karę pozbawienia wolności lub tymczasowo aresztowanym, a także osobom, wobec których są wykonywane kary pozbawienia wolności i środki przymusu skutkujące pozbawieniem wolności, przestrzegania ich praw, a zwłaszcza humanitarnych warunków bytowych, poszanowania godności, opieki zdrowotnej i religijnej należy do zadań SW.
Natomiast zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości w sprawie sposobów załatwiania wniosków, skarg i próśb osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych, prośby i wnioski dotyczące działalności jednostek organizacyjnych Służby Więziennej załatwiają kierownicy tych jednostek w ramach swoich zadań.
Koordynacja sposobu i nadzór nad warunkami prawidłowego i praworządnego wykonywania kar pozbawienia wolności i tymczasowego aresztowania w podległych jednostkach organizacyjnych, kontrola przestrzegania w nich praw osób pozbawionych wolności oraz nadzorowanie działalności podległych zakładów karnych i aresztów śledczych należy do kompetencji Dyrektora Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej.
Równocześnie kodeks karny wykonawczy nie wymienia RPP jako organu, któremu osoba osadzona (osoba skazana bądź tymczasowo aresztowana) może przedstawić wnioski, skargi i prośby. Niemniej osoba osadzona ma prawo do prowadzenia korespondencji m.in. z organami państwowymi, a zatem również z RPP.
Reasumując, w przypadku wniosku w zakresie nieprawidłowego działania jednostek penitencjarnych zgłoszonych przez osoby pozbawione wolności bądź tymczasowo aresztowane, RPP nie jest organem właściwym do ich rozpatrywania. Wobec tego takie wnioski powinny być rozpatrywane w trybie powyższego rozporządzenia i przepisów ustawy o Służbie Więziennej.
W związku z odpowiedzią Rzecznik uznał za istotne dogłębne wyjaśnienie tej kwestii ze względu na jej wagę dla ochrony praw osób pozbawionych wolności jako pacjentów.
W ponownym piśmie do RPP Wojciech Brzozowski pisze, że pozbawienie wolności niewątpliwie wiąże się z odrębnym reżimem udzielania świadczeń zdrowotnych, a także z pewnymi ograniczeniami. Nie czyni to jednak, w ocenie RPO, urzędu Rzecznika Praw Pacjenta organem generalnie niewłaściwym do rozpatrywania wniosków tej grupy.
Rzecznik nie dostrzega powodów do zaniechania badań naruszenia praw pacjenta, do których przestrzegania zobowiązane są m.in. podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych. Zgodnie z przepisami podmioty więzienne są zobowiązane do przestrzegania praw pacjenta, naturalnie z uwzględnieniem ograniczeń dotyczących pacjentów pozbawionych wolności, a RPP pozostaje organem ochrony tych praw.
RPO zwraca m.in. uwagę na prawo pacjenta do dostępu do dokumentacji medycznej oraz sytuację osób chorujących na wirusowe zapalenie wątroby typu C i wymagających hospitalizacji.
Z korespondencji RPO z SW wynika, że Oddział Chorób Zakaźnych Szpitala Zakładu Karnego w Potulicach, będący jedynym tego typu podmiotem umożliwiającym hospitalizację chorych na WZW typu C w strukturze więziennej służby zdrowia, przez ponad 2 lata pełnił wyłącznie funkcję izolatorium dla pacjentów z zakażeniem SARS-CoV-2, a na okres od kwietnia 2022 r. nie otrzymał finansowania umożliwiającego hospitalizowanie pacjentów oczekujących na leczenie. Decyzja o charakterze budżetowym zapadła naturalnie na szczeblu centralnym.
Zgodnie z przywołanym rozporządzeniem najwyższym organem rozpatrującym skargi osadzonych jest właśnie Minister Sprawiedliwości. Pacjent mógłby więc oczekiwać, że RPP stanie na straży jego prawa dostępu do opieki medycznej, którego naruszenie mogło wynikać z decyzji MS prowadzącej do określonej organizacji funkcjonowania jednostki penitencjarnej, mającej za zadanie zapewnić leczenie osobom chorującym na WZW typu C.
RPO zwraca uwagę, że wniosek do RPP może złożyć nie tylko sam pacjent, ale i inny podmiot. Dlatego pyta, czy RPP widziałby przeszkodę w rozpoznaniu skargi dotyczącej praw pacjenta pozbawionego wolności i wniesionej w jego sprawie przez np. członka rodziny skazanego. Taka osoba nie jest uprawniona do skarg na mocy kodeksu karnego wykonawczego, więc nie skorzysta ze wskazanej przez RPP drogi skargowej wyznaczonej przez rozporządzenie MS.
Wojciech Brzozowski prosi Bartłomieja Chmielowca o odniesienie się do wskazanych w ponownym wystąpieniu problemów i poszerzenie stanowiska co do rozpatrywania skarg pacjentów pozbawionych wolności z poprzedniego pisma.
IX.517.166.2023
