Czy zatrzymani mogą mieć ograniczony dostęp do światła dziennego? Wizytacja przedstawicieli KMPT w warszawskiej izbie zatrzymań Żandarmerii Wojskowej
27 marca 2018 r. pracownicy Krajowego Mechanizmu Prewencji Tortur wizytowali izbę zatrzymań Żandarmerii Wojskowej w Warszawie. To jedyna placówka tego typu wyznaczona dla Mazowieckiego Oddziału ŻW. W dniu wizytacji w izbie nie było zatrzymanych.
Niestety, pomimo zapowiedzi przedstawionych już w 2014 r. do chwili obecnej obiekt nie został znacząco zmodernizowany, a plany budowy nowej izby zatrzymań wyznaczono dopiero na 2022 rok. Tymczasem w ocenie przedstawicieli KMPT warunki bytowe wymagają pilnej poprawy. Najwięcej wątpliwości wzbudziło umieszczanie zatrzymanych w celach na parterze budynku, gdzie prawie nie dociera naturalne światło. Okna są niewielkie, umieszczone wysoko przy suficie. Pomieszczenia znajdujące się na pierwszym piętrze są lepiej doświetlone, jednak w praktyce pozostają właściwie niewykorzystane. Używa się ich tylko przy dużej liczbie osób zatrzymanych. Warto przy tym zaznaczyć, że okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie może przybierać różne formy, z których wiele jest często niezamierzonych, lecz stanowi rezultat błędów organizacyjnych i niewystarczających środków.
Zakaz okrutnego, nieludzkiego bądź poniżającego traktowania lub karania powinien być interpretowany w taki sposób, by zapewnić najszerszą możliwą ochronę przed nadużyciami o charakterze zarówno fizycznym, jak i psychicznym. Można do nich zaliczyć także przetrzymywanie osoby aresztowanej lub uwięzionej w warunkach, które stale lub okresowo pozbawiają ją możliwości korzystania z któregokolwiek z jej naturalnych zmysłów, takich jak wzrok lub słuch, lub też świadomości co do miejsca, w którym przebywa, jak i upływu czasu. Przebywanie w ciemnym, niedostatecznie oświetlonym pomieszczeniu może znacząco utrudniać funkcjonowanie zatrzymanego i powodować dyskomfort.
Zastrzeżenia wizytujących wzbudziły również m.in.: zbyt niskie, niezapewniające intymności, drzwi do toalet typu tureckiego, brak środków higienicznych dla kobiet, brak listy obrońców udzielających pomocy prawnej z urzędu.