Biuletyn Informacji Publicznej RPO

Trybunał Konstytucyjny ogłosił orzeczenie w sprawie wniosku RPO dotyczącego zasad rozpoznawania skarg osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (K 28/15). TK stwierdził, że zakwestionowane przez Rzecznika przepisy służą realizacji interesu publicznego i są dla jego ochrony niezbędne.

Rzecznik Praw Obywatelskich zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w tej sprawie w październiku 2015 roku.

W piśmie RPO podkreślił, że z art. 63 Konstytucji RP wynika, że każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej. Dlatego nieuprawnione jest wprowadzenie ograniczenia w stosunku do określonej kategorii podmiotów, tj. osób skazanych w ich relacjach z organami wykonującymi orzeczenie.

Dodatkowe warunki korzystania ze skargi (wniosku) dotyczą konieczności udokumentowania swoich żądań lub propozycji oraz używania poprawnego języka. Bez spełnienia tych warunków, skarga skazanego pozostanie bez rozpoznania.

W ocenie Trybunału umożliwienie skazanym kierowania wystąpień pozbawionych jakiegokolwiek uzasadnienia lub udokumentowania rodzi niebezpieczeństwo nadużywania tego prawa. To z kolei może przełożyć się na nadmierny napływ do organów wykonujących orzeczenie nieumotywowanych wniosków, skarg i próśb, a przez to znaczne wydłużenie ich rozpoznawania.

TK zauważył również, że rozstrzygnięcie dotyczące pozostawienia wniosku, skargi czy prośby bez rozpoznania oznacza skierowanie do skazanego zawiadomienia o sposobie załatwienia jego wystąpienia. Zawiadomienie to powinno umożliwiać zidentyfikowanie uchybień popełnionych przez skazanego i pozwolić na ich wyeliminowanie w przyszłości. Tym samym skazany może ponowić wniosek, skargę lub prośbę, tym razem jednak o treści zmodyfikowanej (uzupełnionej) stosownie do wskazań zawartych w zawiadomieniu o pozostawieniu poprzedniego wystąpienia bez rozpoznania.