Biuletyn Informacji Publicznej RPO

Dyskusja miała charakter burzy mózgów, w trakcie której każdy z uczestników zgłaszał swoje pomysły i opinie.

Najważniejsze wnioski z dyskusji:

Cele kampanii:

• edukacja – przedstawienie społeczeństwu prawdziwego obrazu starości;
• kształtowanie postaw – oddziaływanie emocjonalne;
• rzecznictwo  – skłonienie decydentów do podjęcia działań.

Kampania powinna przybrać charakter pozytywny.

Kto będzie adresatem kampanii:

• politycy i decydenci;
• dziennikarze – jako kształtujący opinię społeczną; eksperci od komunikowania o starości, być może również spotkania warsztatowe z udziałem specjalistów od języka polskiego – wyzwanie: w jaki sposób ten element kampanii mógłby być atrakcyjny dla dziennikarzy;
• ogół społeczeństwa, różne pokolenia, młodzież.

Płaszczyzny mówienia o starości:

• starzenie się ludności – konsekwencje mówienia o katastrofie demograficznej;
• stosunek do ludzi starych – relacje międzypokoleniowe;
• stosunek do starości jako fazy życia – przygotowanie do starości.

Przekaz kampanii:

• rewaloryzacja starości: starość różnorodna, aktywna, stary człowiek jako człowiek posiadający wiedzę, doświadczenie i emocjonalne zdolności, które pojawiają się wraz z wiekiem;
• stary człowiek posiadający różnorodne umiejętności, zaradny; 
• stary człowiek w kontekście działań międzypokoleniowych – rodzinnych i poza rodzinnych; 
• przedstawienie wartości, które płyną ze współpracy, wzajemnego słuchania się osób z różnych pokoleń;
• piękno starości. Prawdziwy jej obraz. Starszy człowiek jako partner a nie konkurent w życiu społecznym.  Starość w kontekście całego życia – coś się traci, coś się zyskuje.

Spodziewane rezultaty:

• proponowanym efektem kampanii mogłoby być wzmocnienie mechanizmu konsultacji społecznych;
• wykreowanie mody na kontakty międzypokoleniowe.

Potrzeby i zjawiska, na które kampania mogłaby odpowiadać:

• w często występującym współczesnym modelu rodziny, w którym dziadkowie żyją w oddaleniu od wnuków, brak naturalnych ścieżek oswajania się ze starością i jej uwarunkowaniami;
• niechęć osób starszych – zwłaszcza w dużych miastach – do utożsamiania się z pojęciem senior;
• starość jest zjawiskiem wstydliwym;
• powszechne ukierunkowanie osób starszych na działania wewnątrzpokoleniowe. Niechęć do działań wolontaryjnych;
• przesadny kult młodości;
• styl życia warunkuje wygląd i wizerunek;
• zanikanie życia podwórkowego, potrzeba odnalezienia wspólnej naturalnej przestrzeni spotkań osób z różnych pokoleń;
• osamotnienie i narażenie na stany depresyjne w grupie osób starszych;
• różnice między starością na wsi i starością w mieście. Inne przestrzenie, które mogą być wspólne;
• brak kompetencji społecznych w zakresie radzenia sobie z potrzebami związanymi z podeszłym wiekiem;
• brak naturalnych ścieżek uczenia się dzieci i młodzieży wyrażania szacunku dla osób starszych, np. ustępowania miejsca w środkach transportu;
• największą grupą odbiorców różnego rodzaju mediów (w tym prasy regionalnej) są osoby starsze, natomiast brak odzwierciedlenia w mediach spraw związanych z potrzebami osób starszych. Potrzeba uświadomienia wydawcom, kto jest ich głównym odbiorcą.

W ramach przygotowania kampanii zaproponowano uruchomienie drobnych form pozyskiwania materiału do kampanii:

• warsztatów z dziennikarzami, jako ekspertami od opinii publicznej, w celu uzyskania ich opinii nt. skutecznego komunikowania o starości;
• zaproszenie organizacji młodzieżowych i zapytanie o ich język mówienia o starości, środki przekazu właściwego dla młodego pokolenia etc.;
• współpraca z grupą TROP przy tych spotkaniach.

Sposoby prowadzenia kampanii:

• kampania jako wielopłaszczyznowy zbiór różnych działań. Od spotkań z dziennikarzami, poprzez spoty reklamowe aż do programów edukacyjnych o wychowaniu do starości;
• działanie powinno być długofalowe;
• pozyskanie ambasadorów – twarzy kampanii, np. aktorów, osoby które późno osiągnęły sukces;
• przetłumaczenie zaleceń zawartych w publikacji „Strategie działania w starzejącym się społeczeństwie. Tezy i rekomendacje” na język przystępny dla przeciętnego odbiorcy;
• konkurs dla nauczycieli na najlepszą lekcję o przygotowaniu do starości;
• śniadanie dla dziennikarzy. Warsztaty. W celu uzyskania ich opinii nt. skutecznego komunikowania o starości.

Termin następnego posiedzenia zespołu roboczego ustalono na 18 marca 2013.