Biuletyn Informacji Publicznej RPO

Książka "Rzecznik musi lubić ludzi - Dorobek RPO III kadencji Profesora Adama Zielińskiego" - to publikacja wydana, aby uczcić pamięć prof. A. Zielińskiego, który zmarł 14 listopada 2022 r. Zawiera wybór jego felietonów i wywiadów oraz spraw podejmowanych przez niego w III kadencji. 

Książka została wydana w roku jubileuszu 35-lecia urzędu Rzecznika Praw Obywatelskich. Otwierając konferencję z okazji tego jubileuszu, Marcin Wiącek przytoczył słowa prof. Adam Zielińskiego: „RPO jest dla obywatela ostatnią deską ratunku, Może to nie jest deska, która zawsze ustrzeże przed utonięciem, ale na pewno można się jej uchwycić”. Wspominając zmarłego, zaprezentował niniejszą księgę pamiątkową.

- Księgę tę zatytułowaliśmy innym jego cytatem: „Rzecznik musi lubić ludzi”. Te słowa bardzo dobrze oddają rolę RPO w społeczeństwie, choć bez wątpienia dobry Rzecznik to nie tylko taki, który lubi ludzi,  ale też taki, którego ludzie lubią, w tym sensie że szanują jego urząd – dodał Marcin Wiącek.

Profesor Adam Zieliński był jednym z najbardziej zasłużonych współtwórców polskich przemian ustrojowych i prawnych ostatnich dziesięcioleci. Jako naukowiec, sędzia i jako działacz państwowy uczestniczył we wszystkich ważnych procesach dojrzewania naszej demokracji i państwa prawnego. Jako ceniony powszechnie autorytet, odegrał również znaczącą rolę w życiu środowiska naukowego i prawniczego, przyczynił się do tego, że odnajdywały one swoją nową tożsamość w warunkach zmieniającego się państwa.

W latach 1996-2000 prof. Adam Zieliński pełnił funkcję Rzecznika Praw Obywatelskich. Był to czas szczególny z punktu widzenia tworzenia standardów ochrony praw człowieka, została bowiem uchwalona nowa Konstytucja RP, która zawierała szeroki katalog wolności i praw jednostki oraz środków służących ich ochronie. Pan Profesor bardzo aktywnie uczestniczył w pracach nad jej przygotowaniem, a następnie doprowadził również do dostosowania ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich do nowych wymogów konstytucyjnych.

Pozostawił po sobie wielki dorobek naukowy, wniósł ogromny, nadzwyczajny wkład w budowanie autorytetu urzędu RPO, zarówno w kraju, jak i za granicą. Wiele problemów, którymi zajmował się w trakcie swojej kadencji, pozostaje w centrum zainteresowania jego następców na stanowisku RPO, jak np. prawo do sądu, sprawy zawiązane z kontrolą operacyjną służb czy prawo do mieszkania. 

Pracownicy Biura RPO cenili go za niezwykłą kompetencję i pracowitość oraz serdeczny stosunek do ludzi. Z wieloma osobami łączyła go przyjaźń.