Biuletyn Informacji Publicznej RPO

W poczuciu wielkiej straty żegnamy wybitnego prawnika, sędziego, znakomitego naukowca, zaangażowanego działacza społecznego i państwowego oraz zasłużonego obrońcę praw człowieka. Był Pierwszym Prezesem Sądu Najwyższego, przewodniczącym Trybunału Stanu, wiceministrem sprawiedliwości i przewodniczącym Krajowej Rady Sądownictwa. Kawaler Orderu Orła Białego.

Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich wielokrotnie miało zaszczyt blisko z Nim współpracować. Mogliśmy zawsze liczyć na Jego wielką wiedzę i społeczne zaangażowanie.

W 2017 r. Adam Strzembosz został wyróżniony Nagrodą Rzecznika Praw Obywatelskich im. Pawła Włodkowica, przyznawaną za obronę podstawowych wartości i prawd - nawet wbrew zdaniu większości.  

Odbierając Nagrodę 8 lutego 2018 r., prof. Adam Strzembosz mówił: - Mam kochającą rodzinę i wspaniałych przyjaciół. Mimo tego, co przyniosła historia, jestem wybrańcem losu – a tu jeszcze taka nagroda! Dziękuję Temu, komu trzeba dziękować za długie i udane życie, za to, że mogę tu być z Wami.

Sylwetka prof. Adama Strzembosza

Urodzony 11 września 1930 w Warszawie. W 1953 uzyskał tytuł magistra na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie obronił doktorat i habilitację. W 1986 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych.

W latach 1953–1956 pracował w centrali ZUS. Od 1961 do 1968 był sędzią Sądu Powiatowego Warszawa-Praga, a od 1966 sędzią Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy. W 1974 podjął pracę w Instytucie Badania Prawa Sądowego.

Po 1980 zaangażował się w organizację niezależnych struktur związkowych w Ministerstwie Sprawiedliwości. Przewodniczył Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”, uczestniczył w I Krajowym Zjeździe Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku, gdzie został wybrany do Krajowej Komisji Rewizyjnej.

Po wprowadzeniu stanu wojennego został odwołany ze stanowiska sędziego Sądu Wojewódzkiego, a kilka dni później ze stanowiska docenta w IBPS.

W latach 1982–1989 był wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Podczas obrad Okrągłego Stołu był przewodniczącym podzespołu ds. prawa i sądów.

We wrześniu 1989 został powołany przez premiera Tadeusza Mazowieckiego na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W lipcu 1990 objął stanowisko sędziego Sądu Najwyższego, a Sejm wybrał go na Pierwszego Prezesa SN. Funkcję tę pełnił do 1998, będąc z urzędu również przewodniczącym Trybunału Stanu.

W latach 2002–2004 zasiadał w Radzie Konsultacyjnej Centrum Monitoringu Wolności Prasy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

Będąc na emeryturze, nadal aktywnie uczestniczył w życiu publicznym. Bezkompromisowo stawał w obronie wyznawanych wartości, w tym godności człowieka i prawa do niezależnego sądu.