Biuletyn Informacji Publicznej RPO

Projekt jest próbą odpowiedzi na pytanie o skuteczność mowy nienawiści oraz możliwości reagowania na nią w sposób odpierający poniżenie i uprzedmiotowienie oponenta czy oponentki. Autorzy chcą przede wszystkim zbadać strategie i formy oporu wobec nienawiści artykułowanej w mowie bezpośredniej, mediach czy debacie publicznej.

Planowane działania:

• wywiady pogłębione z działaczkami i działaczami organizacji pozarządowych, artystkami i artystami oraz przedstawicielkami/przedstawicielami policji i prokuratury (w Warszawie);
• analiza wykorzystywania mowy nienawiści w budowaniu narracji wykluczających mniejszości;
• analiza mowy nienawiści jako elementu publicznej debaty;
• analiza instytucjonalnych i pozainstytucjonalnych strategii oporu;
• analiza oporu wobec mowy nienawiści jako kontrpubliczności.
• konferencja naukowa poświęcona tematyce oporu wobec mowy nienawiści (10 grudnia 2018, Wydział Artes Liberales);
• napisanie i recenzja raportu z badań;
• publikacja raportu dotycząca oporu wobec mowy nienawiści (luty 2018).

Organizatorzy chcą poprzez interdyscyplinarne podejście do zagadnienia mowy nienawiści:

• wyakcentować polityczną sprawczość osób, grup i instytucji przeciwdziałających mowie nienawiści oraz doświadczających jej;
• analizować mowę nienawiści w szerszych kontekstach: debaty publicznej, sfery publicznej oraz praw człowieka;
• przybliżyć środowiskom naukowym instytucjonalne strategie przeciwdziałania mowie nienawiści i zaproponować wynikające z badań rekomendacje;
• przybliżyć środowiskom naukowym informacje o praktykach oporu wobec mowy nienawiści;
• uwypuklić znaczenie oporu wobec mowy nienawiści jako politycznej sprawczości, co z kolei zapobiega redukowaniu osób doświadczających mowy nienawiści do biernej pozycji „ofiar”;
• rozwinąć implikacje płynące z rozważań o mowie nienawiści i oporze zaproponowanych m. in przez Judith Butler, Lisę Duggan, Ewę Majewską i inne badaczki;
• rozbudować aparat pojęciowy pozwalający o mowie nienawiści dyskutować jako o elemencie współczesnej debaty publicznej, ograniczającym prawa i szanse części uczestniczek i uczestników, ale też stanowiącej czasem punkt wyjścia emancypacyjnej politycznej sprawczości;
• zbudować wspólny, interdyscyplinarny kontekst dla dalszych badań mowy nienawiści.