Biuletyn Informacji Publicznej RPO

Rzecznik praw obywatelskich jeżdżąc po kraju spotyka wielu wspaniałych ludzi, wspierają potrzebujących pomocy. Jak sam podkreśla, uczy się od nich rozwiązywania problemów, spotyka nowe spojrzenia na znane problemy, dowiaduje się o trudnościach które wydawały się już rozwiązane. 

Tą wiedzą oraz doświadczeniem spotkanych ludzi, organizacji, wspólnot parafialnych chce się podzielić z innymi. Pokazać, że oprócz problemów i trudności są w Polsce przykłady i rozwiązania warte przeniesienia na własne podwórko. Jeśli jeszcze nie spotkaliśmy się, napisz do nas, co robisz dla innych lub jak chcesz pomagać, skontaktujemy cię z ludźmi, którzy mają wiedzę i doświadczenie.

Kanapa

„Nie przyszliśmy na świat, aby wegetować, aby wygodnie spędzić życie, żeby uczynić z życia kanapę, która nas uśpi Przeciwnie, przyszliśmy z innego powodu, aby zostawić ślad, trwały świat.

Papież Franciszek wyjeżdżając z Polski latem 2016 r. zostawił nas z przeraźliwym obrazem życia zmarnowanego na kanapie. Jego słowa nie dają nam spokoju. Co mamy zrobić? Jak zareagować? Jak przekuć w coś konkretnego.

Mądrzy ludzie podpowiedzieli: nie musicie zmieniać całego życia, wystarczy godzina dla sąsiada, kwadrans dla bliźniego. Nie trzeba od razu zmieniać całego życia.

Pomyśleliśmy – jeśli tak, to damy radę. Bo każda góra widziana z dołu wydaje się niezdobyta…

Owszem, niektórzy potrafią tworzyć rzeczy wielkie – cudowne akcje pomocy na rzecz uchodźców, wielkie akcji pomocy świątecznej, zorganizować dużą konferencję czy koncert charytatywny.

Ale my nie musimy. Przecież schodzenie z kanapy nie jest sportem wyczynowym. To coś dla każdego.

Oto, co wymyśliliśmy:

• Może warto się przyłączyć do tych, co już działają?
• Może warto wesprzeć swoim czasem i energią jakąś nawet małą akcję?
• Przejść się do domu pomocy społecznej i spytać, czy nie potrzebują kogoś do czytania książek starszym osobom.
• Pojechać do schroniska dla zwierząt i wyprowadzać psy na spacer;
• Wybrać się do ośrodka dla cudzoziemców i pograć z dzieciakami w gry planszowe.
• Być może ktoś chciałby pomóc rozdawać posiłki bezdomnym, a ktoś inny porozmawiać o traumie z osobami więzionymi w czasach komunistycznych.
• Jeszcze inny zechce za pomocą dostępu do informacji publicznej sprawdzić, jak funkcjonują spółki miejskie, co się dzieje z reprywatyzacją. Ktoś kolejny zachce zrobić wpis w Wikipedii na temat zapomnianych bohaterów narodowych.
• A jeszcze jeden zorganizuje dyskusję w szkole na temat więźniów politycznych w Tadżykistanie, bo uzna, że ich los powinien być dla nas wszystkich ważny.
• Można zajrzeć do Centrum Wolontariatu. Może mają pomysł, jak wykorzystać naszą godzinę dla brata?
• W parafii też powinni wiedzieć,  komu przyda się pomoc.

Wiemy jedno, o pomaganiu trzeba OPOWIADAĆ. Nie dla swojej chwały, ale żeby zwrócić uwagę na problemy tych, którym pomagamy. Dzięki temu wszyscy poczujemy się lepsi i mniej samotni.

DLATEGO Rzecznik Praw Obywatelskich chce przedstawiać wspaniałe przykłady aktywności społecznej, które warte są wsparcia, naśladowania i włączenia się w to. To jest właśnie WIELKODUSZNA POLSKA

Aby świat uczynić lepszym, potrzebna jest chęć i działanie. O wiele łatwiej to zrobić wspólnie z innymi. Wtedy nawet 2 godziny tygodniowo przeznaczone dla innych są ogromnym kapitałem, bo pomnożone przez rzeszę ludzi tworzą wielkie liczby.
Wielkoduszna Polska istnieje, działa, pomaga, opiekuje się gdy ktoś potrzebuje pomocy, towarzyszy aby nikt nie był samotny.
Wielkoduszna Polska potrzebuje każdego z nas, pomaganie nie jest trudne, jest bardzo potrzebne.