Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na niektóre postanowienia uchwały Rady Miasta K. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miasta K z dnia 2012-09-19.
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na niektóre postanowienia uchwały Rady Miasta K. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy Miasta K.
Rzecznik Praw Obywatelskich zarzuca zaskarżonym postanowieniom naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 2 i art. 21 ust. 3 w związku z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz art. 2, art. 7, art. 32 ust. 1 i art. 32 ust. 2 Konstytucji RP i wnosi o stwierdzenie ich nieważności.
Zgodnie z zaskarżonymi postanowieniami uchwały, nie może być merytorycznie rozpoznany wniosek o udzielenie pomocy mieszkaniowej osoby, która jest zameldowana na pobyt stały poza gminą miejską K., mimo że faktycznie zamieszkuje na terenie K. Ustawa z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego nie wiąże możliwości uzyskania mieszkania z zasobów mieszkaniowych gminy z przesłanką zameldowania na terenie gminy, które spełnienie uprawniałoby dopiero obywatela do ubiegania się o lokal komunalny. Podstawowymi warunkami, jakie musi spełniać osoba ubiegająca się o mieszkanie z zasobów mieszkaniowych gminy są: zamieszkanie na terenie danej gminy, niezaspokojone potrzeby mieszkaniowe oraz niski dochód. Kwestionowane przepisy naruszają zasadę równości wynikającą z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, a także zasadę sprawiedliwości społecznej określoną w art. 2 Konstytucji RP, która wymaga, aby zróżnicowanie prawne poszczególnych podmiotów pozostawało w odpowiedniej relacji do różnic w sytuacji tych podmiotów. Są one także niezgodne z zasadą legalizmu, wyrażoną w art. 7 Konstytucji RP. Kwestionowana uchwała, podjęta na podstawie upoważnienia ustawowego, jest aktem prawym powszechnie obowiązującym i nie może pozostawać w sprzeczności z aktem prawnym wyższego rzędu, jakim jest ustawa.