Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

1. W sprawie nauczania indywidualnego dzieci i młodzieży.

Organy prowadzące szkoły ustalają w sposób arbitralny, niezależnie od orzeczenia poradni psychologiczno-pedagogicznej, minimalny limit godzin nauczania. W rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 29.01.2003 r. w sprawie sposobu i trybu organizowania indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży, istotnie przewidziano dolną i górną granicę wymiaru godzin nauczania indywidualnego w bezpośrednim kontakcie z uczniem, ale w związku z różnymi możliwościami psychofizycznymi uczniów, a nie ze względu na ograniczone możliwości finansowe organów prowadzących szkoły. Taka interpretacja godzi w konstytucyjne prawo do nauki dzieci, które wymagają szczególnej pomocy władz publicznych. Zdaniem Rzecznika o liczbie godzin indywidualnego nauczania winien decydować zespół orzekający. Problem leży także w niewłaściwym, bo godzącym w potrzeby edukacyjne dzieci, dysponowaniu środkami z subwencji oświatowej przez niektóre jednostki samorządu terytorialnego. Kwestia ta wymaga dokładnego zbadania, ujawnienia i publicznej debaty.

Inf. 7-9/2004, str. 40

 

Wystąpienie dołączone do tego dokumentu:

Data odpowiedzi:

Opis odpowiedzi:

1. Minister Edukacji Narodowej i Sportu (20.09.2004 r.) poinformował, że sygnały napływające do Ministerstwa o nieprawidłowościach związanych z organizacją indywidualnego nauczania spowodowały, że stało się ono przedmiotem szczególnego nadzoru pedagogicznego nad kuratorami oświaty w roku bieżącym. Badanie tego problemu będzie kontynuowane w roku szkolnym 2004/2005. W projekcie nowelizowanego obecnie rozporządzenia w sprawie orzekania o potrzebie kształcenia specjalnego lub indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży zdecydowano się na zawarcie zapisu upoważniającego Zespół Orzekający do wskazania liczby godzin indywidualnego nauczania realizowanych bezpośrednio z chorym dzieckiem. Minister zapewnił, że będą podejmowane działania eliminujące nieprawidłowości w zakresie nauczania indywidualnego.
Inf. 7-9/2004, str. 40