Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa procesowego, polegającego na przeprowadzeniu nienależytej kontroli instancyjnej przez Sąd odwoławczy z dnia 2024-02-14.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa procesowego, polegającego na przeprowadzeniu nienależytej kontroli instancyjnej przez Sąd odwoławczy.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 28 czerwca 2018 r., zmieniającego w części wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 15 marca 2018 r. Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył powyższe orzeczenie, na korzyść skazanego I. W., w zakresie w jakim Sąd II instancji utrzymał w mocy wyrok Sądu I instancji co do środka kompensacyjnego określonego w punkcie IV wyroku.
Działając na podstawie art. 523 § 1 k.p.k. wyrokowi temu Rzecznik zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa procesowego, to jest art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art. 440 k.pk., polegające na przeprowadzeniu nienależytej kontroli instancyjnej przez Sąd odwoławczy, który rozpoznając apelację obrońcy oskarżonego, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, nie przekroczył z urzędu granic środka odwoławczego i utrzymał w części w mocy wyrok Sądu I instancji obarczony wadą naruszenia prawa materialnego tj. art. 46 § 1 k.k., polegającego na zasądzeniu bez podstawy prawnej na rzecz strony zastępczej (art. 52 k.p.k.) zadośćuczynienia za doznaną przez nią krzywdę, powstałą w związku z wypadkiem komunikacyjnym, w wyniku którego bezpośrednio pokrzywdzony odniósł ciężki uszczerbek na zdrowiu, podczas gdy oskarżycielka posiłkowa na gruncie przepisów prawa cywilnego materialnego nie posiadała uprawnienia do otrzymania tego świadczenia, co doprowadziło do oczywistej niesprawiedliwości orzeczenia w tej części.
Wobec powyższego RPO wniósł o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w zaskarżonym zakresie, a następnie rozstrzygnięcia zawartego w punkcie IV wyroku Sądu Rejonowego w P. z dnia 15 marca 2018 r.
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w P. oraz utrzymany nim w mocy wyrok Sądu Rejonowego w P. co do środka kompensacyjnego określonego w punkcie IV wyroku w postaci obowiązku zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.