Zgłoszenie udziału w postępowaniu uchwałodawczym w sprawie rozbieżności interpretacyjnych odnośnie uznania za paliwo silnikowe wyrobu energetycznego z dnia 2021-12-21.
Zgłoszenie udziału w postępowaniu uchwałodawczym w sprawie rozbieżności interpretacyjnych odnośnie uznania za paliwo silnikowe wyrobu energetycznego.
W związku z postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA") z dnia 29 września 2021 r. (sygn. akt I FSK 206/18) o przedstawieniu do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów NSA zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości w sprawie ze skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z dnia 19 października 2017 r., na podstawie art. 8 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "p.p.s.a.") w związku z art. 14 pkt 6 ustawy z dnia 15 lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich, Rzecznik zgłosił udział w postępowaniu uchwałodawczym i wniósł o podjęcie przez NSA uchwały o następującej treści: "W świetle art. 103 ust. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku z art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym i załącznikiem nr 2 do tej ustawy, o uznaniu za paliwo silnikowe wyrobu energetycznego" przeznaczonego do użycia do napędu silników spalinowych" decyduje jego faktyczne przeznaczenie a nie wynikająca z właściwości wyrobu możliwość jego użycia do napędu silników spalinowych".
RPO zauważył, iż właściwa wykładnia przepisów art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: "ustawa VAT") w związku z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym (dalej: "u.p.a.") zawierającym przesłanki uznania wyrobu energetycznego z paliwo silnikowe (tj. od momentu wprowadzenia tzw. pakietu paliwowego) od dłuższego nastręcza podatnikom istotnych trudności. W każdej z linii orzeczniczych sądy administracyjne odmiennie interpretują wyrażenie "przeznaczony do użycia". Świadczy to o istnieniu poważnego zagadnienia prawnego, wymagającego jednoznacznego rozstrzygnięcia w uchwale, w celu wyeliminowania dalszej rozbieżności, mającej niewątpliwie wpływ na sytuację podatników i realizację zasady powszechności i równości opodatkowania w stosowaniu prawa.
Rozpoznając skargę kasacyjną, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że kluczowym zarzutem w sprawie jest zarzut błędnej wykładni i w konsekwencji niewłaściwej oceny co do zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym art. 103 ust. 5a u.p.t.u. Następnie NSA postanowieniem z 29 września 2021 r. przedstawił, na podstawie art. 187 § 1 P.p.s.a., do rozpoznania składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego wyłaniające się na tle rozpoznawanej sprawy zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości. Ostatecznie, rozpoznając na rozprawie w dniu 31 stycznia 2022 r., zagadnienie prawne, NSA postanowił na podstawie art. 187 § 3 P.p.s.a. przejąć sprawę do rozpoznania z uwagi na brak przesłanek do podjęcia uchwały.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że skarga kasacyjna nie ma uzasadnionych podstaw albowiem zaskarżony wyrok, mimo błędnego uzasadnienia, odpowiada prawu. Z uwagi na to, że przedmiotem kontroli w zaskarżonym wyroku była interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego, w pierwszej kolejności analizy wymagają zarzuty błędnej wykładni i w konsekwencji nieprawidłowego zastosowania przepisów prawa materialnego wskazanych w podstawach kasacyjnych. Uznanie przez Sąd pierwszej instancji, że doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego stało się przesłanką uwzględnienia skargi Spółki i uchylenia zaskarżonej interpretacji indywidualnej na podstawie art. 146 § 1 P.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził ponadto, że uwzględniając stanowisko i wskazówki zawarte w wyroku TSUE z 9 września 2021 r. w sprawie C-855/19 należy przyjąć, że w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów opisanych we wniosku o interpretację, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek określony w art. 103 ust. 5a u.p.tu. W związku z tym za nieusprawiedliwione należy uznać zarzuty dotyczące dokonania w zaskarżonym wyroku błędnej wykładni art. 103 ust. 5a u.p.t.u. w związku z art. 86 ust 2 u.p.a. i załącznika do tej ustawy.