Skarga nadzwyczajna od postanowienia Sądu Apelacyjnego w sprawie z powództwa organu prowadzącego Niepubliczne Przedszkole przeciwko Miastu z dnia 2022-06-08.
Skarga nadzwyczajna od postanowienia Sądu Apelacyjnego w sprawie z powództwa organu prowadzącego Niepubliczne Przedszkole przeciwko Miastu.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł skargę nadzwyczajną od postanowienia Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 13 grudnia 2018 r., w sprawie z powództwa M. Z. będącej organem prowadzącym Niepubliczne Przedszkole w W., przeciwko Miastu W.
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich w zw. z art. 115 § 1 i § 1a i art. 89 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym (dalej jako: u.s.n.), z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, RPO zaskarżył ww. postanowienie w części, tj. w zakresie pkt 1.
Na podstawie art. 89 § 1 pkt 2 ustawy o Sądzie Najwyższym zaskarżonemu postanowieniu Rzecznik zarzucił rażące naruszenie prawa poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 90 ust. 11 ustawy o systemie oświaty (dalej jako: u.s.o.) w sytuacji, gdy art. 27 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw nie przewidywał jego zastosowania do czynności podejmowanych w związku z udzieleniem dotacji w latach 2008-2016, lecz jedynie do czynności podejmowanych w związku z udzieleniem dotacji na rok 2017.
Mając na uwadze powyższe, działając w oparciu o dyspozycję art. 91 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym, RPO wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w części, tj. w zakresie pkt 1, oraz o przekazanie w tej części sprawy do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone postanowienie w pkt 1 i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w W. do ponownego rozpoznania. SN zauważył, że powódka wskutek nierozpoznania jej sprawy co do istoty jej roszczeń, została pozbawiona prawa do sądu. Sądy obu instancji błędnie uznały, że w sprawie zachodzi negatywna przesłanka procesowa w postaci niedopuszczalności drogi sądowej. W konsekwencji, zarówno sąd okręgowy, jak i sąd apelacyjny, pozostawiły roszczenie powódki nie tylko bez ochrony prawnej, ale również bez merytorycznej oceny jego zasadności. Dodatkowo, Sąd Najwyższy nie przyjął do rozpoznania skargi kasacyjnej wywiedzionej względem zaskarżonego orzeczenia sądu apelacyjnego, ze względu na publicznoprawny charakter skargi kasacyjnej, który nie mógł zostać zrealizowany w sytuacji, gdy w międzyczasie istniejące uprzednio wątpliwości co do wykładni przepisów, zostały już rozstrzygnięte. Z tych względów, zgodnie z art. 91 § 1 u.SN, Sąd Najwyższy stosownie do wyników postępowania stwierdza, że zaskarżone orzeczenie, a dokładniej oba orzeczenia sądów powszechnych, zniweczyły prawo powódki do sądu, naruszając art. 45 ust. 2 Konstytucji. Biorąc powyższe pod rozwagę, w oparciu o art. 91 § 1 u.SN, ze względu na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.