Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany obwinionemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia z dnia 2022-03-08.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany obwinionemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 16 lipca 2020 r. Na podstawie art. 110 § 1 k.p.w. zaskarżył powyższy wyrok w całości na korzyść ukaranego F. S.
Powołując się na przepis art. 111 k.p.w. wyrokowi temu Rzecznik zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego, tj. art. 54 k.w. w zw. z § 17 pkt 2a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji gdy czyn przypisany F. S. nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia.
RPO wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku nakazowego i uniewinnienie obwinionego od popełnienia przypisanego mu wykroczenia.
Sąd Najwyższy orzekł, iż Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii zostało wydane z przekroczeniem upoważnienia ustawowego, stanowiąc zarazem o naruszeniu art. 92 ust. 1 Konstytucji. Wprowadzenie w taki sposób powszechnego nakazu określonego zachowania profilaktycznego stanowiło także naruszenie konstytucyjnego warunku, że ograniczenie wolności osobistej może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonym w ustawie. Ponadto, jak zasadnie wywiedziono w kasacji – zachowanie obwinionego nie wypełniało znamion wykroczenia z art. 54 k.w., jak i żadnego innego czynu zabronionego. Uzasadnione było zatem uchylenie zaskarżonego wyroku i uniewinnienie F. S. od popełnienia przypisanego mu czynu, wobec oczywistej niesłuszności jego skazania (art. 537 § 1 i 2 /n fine k.p.k. w zw. z art. 112 k.p.w.).