Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany obwinionemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia z dnia 2022-03-08.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany obwinionemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 19 sierpnia 2020 r. Na podstawie art. 110 § 1 k.p.w. zaskarżył powyższy wyrok w całości na korzyść ukaranego K. K.
Powołując się na przepis art. 111 k.p.w. wyrokowi temu Rzecznik zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego, tj. art. 54 k.w. w zw. z § 18 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 kwietnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji gdy czyn przypisany K. K. nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia.
RPO wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku nakazowego i uniewinnienie obwinionego od popełnienia przypisanego mu wykroczenia.
Sąd Najwyższy wskazał, iż dopiero z dniem 29 listopada 2020 r., a więc z chwilą wejścia w życie ustawy z 28 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19, Rada Ministrów uzyskała upoważnienie do ustanowienia w rozporządzeniu powszechnego nakazu zakrywania ust i nosa w określonych okolicznościach, miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach, wraz ze sposobem realizacji tego nakazu. Nieprzestrzeganie tego nakazu zostało jednocześnie przez ustawodawcę uznane za wykroczenie z art. 116 § 1a k.w. Dlatego też do odpowiedzialności za wykroczenie polegające na niezastosowaniu się do powszechnego nakazu zasłaniania ust i nosa można być pociągniętym wyłącznie, jeśli takie zachowanie miało miejsce 29 listopada 2020 r. lub później. Tym samym taka możliwość nie istnieje w stosunku do K. K. za czyn mający miejsce w dniu 25 kwietnia 2020 r. W tym stanie rzeczy należało uchylić zaskarżony wyrok i stwierdzając oczywistą niesłuszność skazania, uniewinnić ukaranego K. K.