Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, polegającego na orzeczeniu oskarżonej środka karnego w postaci zakazu zbliżania się z dnia 2021-12-21.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, polegającego na orzeczeniu oskarżonej środka karnego w postaci zakazu zbliżania się.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 22 czerwca 2020 r., zmieniającego w części, a w pozostałym zakresie utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 16 grudnia 2019 r.
Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. RPO zaskarżył powyższe orzeczenie w części rozstrzygającej o środku karnym (punkt I), na korzyść skazanej P. W. Na podstawie art. 523 § 1 k.p.k. orzeczeniu temu zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego, tj. art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 39 pkt 2b k.k. polegające na orzeczeniu, wobec P. W., środka karnego w postaci zakazu zbliżania się do oskarżycielki posiłkowej A. Cz.- G. na odległość mniejszą niż 10 metrów oraz kontaktowania się z nią w formie osobistej, ustnej, pisemnej, telefonicznej i za pośrednictwem poczty elektronicznej w tym poprzez przesyłanie wiadomości tekstowych oraz graficznych, bez wskazania czasu obowiązywania tego zakazu, podczas gdy art. 43 § 1 k.k. obliguje do jego orzeczenia na okres od 1 roku do 15 lat.
Rzecznik wniósł zatem o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w S. w zaskarżonej części i przekazanie sprawy we wskazanym zakresie temu Sądowi do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy orzekł, iż wniesiona przez Rzecznika praw Obywatelskich kasacja jest oczywiście zasadna, co umożliwiło jej uwzględnienie w całości na posiedzeniu, bez udziału stron, na podstawie art. 535 § 5 k.p.k. Zaskarżony nią wyrok wydano z rażącą obrazą przepisów prawa materialnego wskazanych w zarzucie kasacji. Nie ulega wątpliwości, iż Sąd Okręgowy w S. orzekając reformatoryjnie (w pkt I zaskarżonego wyroku) wobec skazanej, na podstawie art. 41 a § 1 k.k. środek karny w postaci określonego w art. 39 pkt 2b k.k. zakazu zbliżania się i kontaktowania z pokrzywdzoną A. Cz. – G. nie określił - wbrew obowiązkowi wynikającemu z treści przywołanego art. 43 § 1 k.k. k.k. - czasu obowiązywania tego zakazu. Przepis ten stanowi, że tego rodzaju środek karny orzeka się w latach, od roku do lat 15. Brak sprecyzowania czasu trwania (obowiązywania) orzeczonego środka karnego powoduje, że tym samym de facto został on orzeczony wobec skazanej bezterminowo. Zważywszy na to bezspornym jest, że stwierdzone uchybienie miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku w zakresie dotyczącym przywołanego orzeczenia o środku karnym.