Skarga nadzwyczajna od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 2021-03-09.
Skarga nadzwyczajna od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym.
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżył nakaz zapłaty z dnia 17 lutego 2016 r. wydany przez Sąd Okręgowy w K. w postępowaniu upominawczym w całości i wniósł o uchylenie go w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Rzecznik zaskarżonemu wyrokowi zarzucił rażące naruszenie prawa materialnego poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na naruszeniu art. 3851 § 1 w zw. z art. 3851 § 3 k.c., poprzez jego niezastosowanie w wyniku zaniechania zbadania istoty sprawy (treści umowy między przedsiębiorcą i konsumentami), a w konsekwencji niezbadanie z urzędu abuzywności klauzul zawartych w umowie kredytu, prowadzącego ostatecznie do odmowy przyznania ochrony uprawnionym konsumentom oraz naruszeniu art. 58 § 1 k.c. poprzez jego niezastosowanie wyrażające się w nieprzeprowadzeniu badania, czy umowa kredytu jest ważna, jeżeli dokona się z niej eliminacji klauzul niedozwolonych zgodnie z treścią 385 § 1 k.c.
Na podstawie art. 89 § 1 UoSN zaskarżonemu wyrokowi Rzecznik zarzucił także naruszenie art. 2, art. 45 ust. 1, art. 76 i art. 64 ust. 1 Konstytucji.
Sąd Najwyższy orzekł, iż skarga nie ma uzasadnionych podstaw. Zarzut naruszenia przepisu prawa materialnego art. 58 § 1 k.c. poprzez jego niezastosowanie, wyrażające się w nieprzeprowadzeniu badania, czy umowa kredytu jest ważna, jeżeli dokona się z niej eliminacji klauzul niedozwolonych zgodnie z treścią art. 385 §1 k.c., SN uznał za bezzasadny. Wnioski skarżącego w tym zakresie nie są jasne i nie przekonują Sądu Najwyższego. Z tych samych powodów bezzasadny jest zarzut naruszenia art. 385^ § 1 k.c. Także ten zarzut nie został poprawnie skonstruowany. Istotną okolicznością w sprawie jest też fakt, że ostatecznym orzeczeniem w sprawie, które mogło naruszać prawa pozwanych jest postanowienie Sądu Apelacyjnego w K. odrzucające zażalenie na postanowienie o odrzuceniu spóźnionego sprzeciwu od nakazu zapłaty. Zaskarżone orzeczenie nie jest więc orzeczeniem, które można byłoby uznać za czynnik kauzalny decydujący o ostatecznym naruszeniu praw pozwanych.