Wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości w sprawie zwiększenia powierzchni mieszkalnej przypadającej na osobę pozbawioną wolności z dnia 2016-05-24.
Wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości w sprawie zwiększenia powierzchni mieszkalnej przypadającej na osobę pozbawioną wolności.
Rzecznik Praw Obywatelskich wystąpił do Ministra Sprawiedliwości o zmianę przepisów, która zagwarantuje osobom pozbawionym wolności minimum 4 m2 powierzchni mieszkalnej przypadającej na jednego więźnia w celi mieszkalnej. Praktykę osadzania więźnia w warunkach gwarantujących mu 3 m2 przestrzeni życiowej, a w niektórych sytuacjach poniżej tego standardu, należy uznać za nieludzkie i poniżające traktowanie i karanie. Sytuacja ta – w ocenie Rzecznika – wymaga pilnej zmiany i dostosowania do standardów obowiązujących w większości krajów europejskich.
Infrastruktura jednostek penitencjarnych, a także sytuacja kadrowa w Służbie Więziennej powoduje, że spora część osadzonych prawie cały czas przebywa w celach mieszkalnych, w warunkach zapewniających im minimalną powierzchnię mieszkalną 3 m2. Co więcej, obowiązujące przepisy umożliwiają długotrwałe umieszczenie osoby pozbawionej wolności w warunkach mieszkalnych poniżej 3 m2. Od decyzji o umieszczeniu w takich warunkach przysługuje skarga do sądu. Zgodę na przedłużenie osadzenia w warunkach poniżej 3m2 wyraża sędzia penitencjarny. W ocenie Rzecznika nie stanowi to jednak odpowiedniej ochrony przed niewłaściwym traktowaniem.
Postulat zmiany przepisów wynika także ze standardów i zobowiązań międzynarodowych przyjętych przez Polskę, rekomendacji Europejskiego Komitetu do Spraw Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu (CPT), rekomendacji Komitetu Przeciwko Torturom (CAT), a także orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Minimalny standard europejski to 4 m2 celi mieszkalnej przypadającej na każdego osadzonego. Na przykład we Francji przestrzeń mieszkalna w celi przypadająca na jednego więźnia kształtuje się w granicach od 4,7 do 9 m2, w Wielkiej Brytanii od 4,5 do 7 m2, Hiszpanii od 9 do 10 m2, zaś we Włoszech od 7 do 9 m2.
Rekomendacja CPT skierowana do władz krajowych, określająca powierzchnię 4m2 jako minimalny standard przestrzeni mieszkalnej przypadającej na więźnia, znalazła się już w raporcie z wizyty Komitetu w Polsce w 1996 roku. W każdym kolejnym raporcie Komitet formułował zalecenie wskazując, że istniejąca w Polsce norma 3 m2 nie oferuje satysfakcjonującej przestrzeni życiowej, w szczególności w celach o względnie małym rozmiarze. Podczas ostatniej wizyty w 2013 roku, Komitet zalecił polskim władzom dokonanie rewizji normy powierzchni mieszkalnej tak, aby we wszystkich jednostkach penitencjarnych na jednego osadzonego przypadały co najmniej 4 m2 w celach wieloosobowych i co najmniej 6 m2 w celach jednoosobowych, nie wliczając powierzchni kącików sanitarnych. Polski rząd zapewnił, że będzie czynić wszelkie starania, aby podwyższyć tę normę do poziomu 4 m2. Od tego czasu stan faktyczny nie uległ zmianie.
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 26 maja 2008 r. (sygn. akt SK 25/07) podkreślił, że każdy pozbawiony wolności powinien być traktowany w sposób humanitarny. Traktowanie humanitarne to coś więcej niż tylko niestosowanie tortur i zakaz traktowania okrutnego, nieludzkiego i poniżającego. Musi ono uwzględniać minimalne potrzeby każdego człowieka (biorąc pod uwagę przeciętny poziom życia w danym społeczeństwie) i wymaga od władzy publicznej pozytywnych działań w celu zaspokojenia tych potrzeb.
Rzecznik wskazał ponadto, że utrzymywanie normy 3 m2 w konsekwencji może prowadzić do odpowiedzialności prawnej przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, a także może wpływać negatywnie na skuteczność wykonania europejskich nakazów aresztowania wydanych przez polskie sądy.